We hebben een aantal echt goede salamiproducenten in het VK en hun producten zijn populair en bekroond. Maar de belangrijkste landen voor de productie van dit populaire en meer gastronomische voedsel bevinden zich meestal in Europa – Italië, Frankrijk en Spanje in het algemeen – waar het perfecte klimaat ideale omstandigheden biedt om het vlees goed te genezen, door consistent goede luchttemperaturen en vochtigheid te bieden om een ​​mooi eindproduct te maken.

Salami, parmaham en de beroemde Pata Negra Iberico ham kunnen geruime tijd worden gerijpt; inderdaad, enkele van de beste kwaliteit Bellota Spaanse hammen kunnen tot 5 jaar worden gehard – ze produceren een unieke smaakdiepte met een glorieuze zoetheid die hoge prijzen afdwingt in de beste voedselhallen ter wereld.

Zoals met veel in de wereld van gastronomisch eten, wordt ambachtelijke salami op de tijdrovende, arbeidsintensieve harde manier geproduceerd – en is sterk afhankelijk van gelukkige dieren; varkens die hectare bos en weide mogen grazen, zich voedend met al die smakelijke stukjes die hun vlees zijn kenmerkende smaak geven – de beroemde Bellota die je hoort horen bij Spaanse hammen heeft immers puur te maken met de eikels die de Pata Negra varkens voeden zich tijdens het grazen. Het zijn deze eikels die de gewilde nootachtige smaak produceren en het behoorlijk fantastische gemarmerde effect dat je in het vlees vindt, dat over het algemeen een zeer donkerrode kleur heeft en altijd olieachtig is – dat is eikelolie! Door te scharrelen op basis van vrije uitloop zal het vlees zich kunnen ontwikkelen op een manier die niet mogelijk is als de dieren op batterijen worden gehouden, waar het gebrek aan lichaamsbeweging een vet vlees geeft zonder echte smaak.

Wanneer ze het vlees klaarmaken om in de salami-omhulling te gaan, staan ​​deze ambachtslieden erop om dingen op de harde manier te doen, vaak met behulp van oude handbediende apparatuur die al generaties lang in de handel is, want dat is de enige manier waarop het kan worden gedaan – anders is de kwaliteit van het product zal worden aangetast; het gebruik van moderne commerciële machines zou de textuur en daarmee de smaak van de salami verpesten

De salami wordt vervolgens gefermenteerd en vervolgens uitgehard gedurende een periode van maximaal 17 dagen wanneer deze klaar is voor verkoop; gedurende deze tijd trekt het zout aan de buitenkant van de salami het vocht naar buiten en de vochtige omstandigheden in de fermentatieruimte zorgen ervoor dat de omhulling van de salami niet uitdroogt en afdicht, waardoor het vocht binnenin blijft zitten. Het is van cruciaal belang dat de salami overal grondig wordt geperforeerd, vooral waar er luchtbellen zijn – waardoor lucht rond de salami kan stromen, om het te genezen en overtollig vocht te helpen verwijderen.

Er zijn momenten waarop sommigen een snack moeten kopen terwijl ze uit zijn, maar men moet kijken naar wat ze eten voordat ze junkfood als vanzelfsprekend beschouwen. Observaties van praktijken in verband met fast food in een eetzaal in het plaatselijke winkelcentrum waren zowel een eye-opener als een wake-up call. Men kent het gevaar van zowel zout als suiker voor de gezondheid van het lichaam en de komst van een moeder met een peuter in een duwer aan een van de winkelpuien stuurde rillingen door me heen.

Een paar minuten eerder bracht een medewerker een pas gekookte frituurmand mee en gooide ze in de daarvoor bestemde container achter de toonbank. Vervolgens heeft hij ze gezouten en heel goed, zou ik kunnen toevoegen. Hij wikkelde ze op en ging weer naar binnen toen een andere man, mogelijk de eigenaar, naar de frietjes kwam en ze bleef zouten. Of hij wist dat ze al gezouten waren of niet, is van weinig belang, maar er was geen communicatie tussen de twee.

De moeder bestelde vervolgens een zak chips bij een derde man, die ze, voordat hij ze in een zak deed, opnieuw zoutde. Ze gaf de zak chips samen met een blikje cola aan haar dochter en liet het kind ze consumeren terwijl ze verder liep. De zoute schepen maakten de behoefte aan frisdrank nog dringender en omdat het vol suiker zit, vroeg ik me af wat de moeder dacht.

De feiten zijn dat we niet weten wat mensen met ons eten doen voordat we het kopen. Hebben ze hun handen gewassen na een toiletbezoek? Is dat iets waar ik altijd aan denk? Natuurlijk dragen de meesten nu plastic handschoenen bij het serveren van eten en eerlijk gezegd is dat niet echt een troost. Het is vreselijk om te zien hoe het personeel de vloeren veegt, de toonbanken afveegt en zelfs de vuilnisbakken leegmaakt en vervolgens de handschoenen niet verwisselt voordat ze de klanten bedienen. Ze gebruiken vaak dezelfde handen en handschoenen om ook met het voedsel om te gaan.

Giftige deeltjes kunnen de dood veroorzaken en het met suiker en zout beladen voedsel is een recept voor diabetes, obesitas en hartproblemen. Er zijn natuurlijk niet veel om deze dingen, omdat de locaties meestal druk zijn en mensen te angstig lijken om zichzelf koste wat kost te proppen. Het draagt ​​allemaal bij aan de medische rekeningen en het verlies van kwaliteit van leven waar velen onder lijden naarmate ze ouder worden.